A Torre de Pisa na "Sementeira"

A construción da nosa torre estanos a dar algún que outro problema. O principal é... QUE NON SE MANTÉN EN PÉ!!! (algo imprescindible se realmente queremos chamar "torre" á nosa construción non vos parece). Mirade o desastre:

 A nosa compañeira Paula fixo este comentario: - está muerta!

Tivemos que arrimala contra a parede porque non se suxeitaba. O lado positivo (sempre hai que buscalo) é que se parece un pouco á Torre de Pisa (salvando distancias, claro). Temos fotos na clase de varias torres famosas e moitos nenos e nenas non tardaron en buscar similitudes con algunha delas. Que vos parece? a que non está mal a nosa apreciación?

estas son as torres que coñecemos

estaba claro que a nosa torre tiña que chegar ata o teito así que decidimos entre todos/as desfacela (foi un momento bastante decepcionante na aula). A profe explicounos que todas as torres famosas das fotos tiñan unha base ancha e comprobamos que a base da nosa era moi estreita. Así que comezamos de novo a nosa construción. Aquí están as fotos:

Despois decidimos comezar a colocar ladrillos, pero tiñamos a seguinte consigna: tiñan que ser iguais. Así que nos puxemos a buscar entre unha enorme  morea de ladrillos todos aqueles que cumprisen ese requisito.

O resultado final da sesión foi o que podedes ver a continuación

 

Non nos resistimos a comparar a altura da torre coa altura dos nosos compañeiros.

Tamén pensamos un lugar para colocar a nosa torre na aula. Despois de moito deliberar decidimos poñela a carón da fiestra.

En días sucesivos seguimos colocando ladrillos sempre atentos á consigna de que tiñan que ser iguais.

Cando foi preciso tivemos que subir a unha silla; e despois tivemos que buscar outra aínda máis alta.

Pero chegou un momento en que nin subidos á silla eramos quen de colocar os ladrillos. E a moitos compañeiros/as se lles ocurriu a idea de subir a unha mesa. Pois alá fomos (encantounos, claro. Foi o mellor momento do día)

O último compañeiro en intentar colocar un ladrillo foi Luis, pero non era capaz porque non lle chegaba.

A profe Ana preguntou: - que facemos?

E Roi contestou: - pues comer más.

Entón algúns nenos e nenas dixeron que eles/as sí eran capaces de chegar porque eran máis altos/as. E claro, tivemos que comprobalo:

 algúns intentaron facer trampa verdade?

Despois de comprobar que Luis era un neno alto e que ninguén máis chegaba ata arriba da torre decidimos que necesitabamos unha escaleira. E quen ten unha no cole?... Manolo!!! así que en canto o vexamos habemos de pedirlla para seguir a nosa construción para a que, por certo, xa estamos buscando un nome.